Przód medalika

W breve papieskim dotyczącym medalika Krzyż św. Benedykta znajduje się tylko jedno zdanie wskazujące na to, jak ma wyglądać jego pierwsza strona – ma ona przedstawiać świętego:

...una pars imaginem ejusdem Sancti Benedicti repraesentat...
...jedna strona przedstawia wygląd tegoż świętego Benedykta...

Nie podaje się w breve żadnych dodatkowych szczegółów.

Mimo to medaliki, które powstawały po ukazaniu się papieskiego breve, były do siebie bardzo podobne. Możemy mówić o powszechnie przyjętej tradycji wykonania medalika. Konkretne wybijane medaliki różniły się co prawda od siebie w pewnych szczegółach oraz w umiarkowany sposób w wykończeniu artystycznym, nie na tyle jednak, by odbiegały od jednego klasycznego wzoru.

Napis. Na medaliku umieszczony jest napis „Crux S. P. Benedicti” („Krzyż św. o. Benedykta”) – dla jasnego określenia, z czym osoba biorąca do ręki medalik ma do czynienia. Jak widać na jednym ze zdjęć, zdarzały się także medaliki bez tego napisu, którego breve nie nakazuje.

Św. Benedykt. Na tradycyjnych medalikach przedstawia się św. Benedykta zazwyczaj w jeden określony sposób. Ubrany jest w strój zakonny, z odkrytą głową. Wokół głowy świętego widoczna jest aureola. Benedykt ma długą brodę, jest łysy bądź ma niewiele włosów. Postać jest przedstawiona realistycznie.

W prawej ręce, wyciągniętej wysoko, święty podnosi krucyfiks, w geście do błogosławieństwa. W lewej ręce, opuszczonej bądź trzymanej przy ciele, ma zamkniętą księgę, według powszechnej interpretacji jest to reguła zakonna, którą sam napisał.

Infuła. Na ziemi po prawej stronie świętego (jego prawej stronie), znajduje się przysługująca mu infuła – liturgiczne nakrycie głowy opata zakonu.

Kruk. Po lewej stronie św. Benedykta (jego lewej stronie), stoi kruk, ze złożonymi skrzydłami, z rozwartym dziobem skierowanym w stronę świętego. Na niektórych medalikach kruk trzyma w dziobie chleb.

Jest to najprawdopodobniej nawiązanie do drugiej księgi Dialogów św. Grzegorza Wielkiego, w której opisany jest żywot św. Benedykta. Karmił on kruka chlebem: „W godzinie posiłku przylatywał zazwyczaj kruk z pobliskiego lasu i dostawał chleb z ręki Benedykta” (pkt 8.3). Święty Benedykt jawi się tutaj jako żyjący w harmonii z naturą, przyrodą, stworzoną przez Boga. Być może jest to też nawiązanie do jednej konkretnej historii z życia świętego: święty podał krukowi zatruty chleb, którym chciano go otruć, tak by ptak mógł zabrać go i schować, aby nikt go nie odnalazł (pkt 8.3). Jest to odniesienie do łask duchowych z ochrony zdrowia i życia, które wiążą się z noszeniem medalika.