Medalika używa się po tym, jak zostanie
pobłogosławiony przez kapłana.
Można nosić go cały czas przy sobie, na
przykład w portfelu czy torebce. Zazwyczaj jednak zawiesza się go
na szyi na łańcuszku lub rzemyku. Zakonnicy niekiedy doczepiają go
do sznura, różańca czy koronki przypiętych przy pasie.
Medalik można umieścić w domu, na przykład
zawiesić na ścianie lub nad drzwiami pomieszczenia. Można go
zakopać w ziemi na polu (dla ochrony) lub w innych szczególnych
miejscach, lub też wmurować w fundamenty domu.
Wygląd medalika służył dla tworzenia
płaskorzeźb, odwzorowywano go też na innych przedmiotach, na
przykład na dzwonach. Czasami przypina się go do różańca bądź
łączy razem z innymi pobożnymi przedmiotami.
Medaliki wkładano także zmarłym do grobów.
Krzyż św. Benedykta można dodać do studni i
pojemników z wodą, by się nie zatruła i nie została zakażona.
Niektórzy przykładali medalik choremu w miejsce urazu – wszelkie
takie praktyki i im podobne, choćby niecodzienne, są jak najbardziej uzasadnione, byle tylko nie traktować tego jako
zabobonu, ale mieć wiarę w moc Bożą.
Medalik, jako sakramentalium, przynosi skutki
duchowe przez wiarę i modlitwę Kościoła (także przez wiarę i
modlitwę osoby, która używa medalika), a nie na zasadzie
magicznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz