Nowy wzór medalika






Powstanie nowego medalika i jego rozprzestrzenienie się
W 1880 roku na 1400 rocznicę narodzin św. Benedykta zaprojektowano nowy, jubileuszowy wzór medalika. Ówczesny opat z Monte Cassino o. Bonifacy Krug wydał polecenie, by medal został wybity w arcyopactwie św. Marcina w Beuron. Autorem jubileuszowego wzoru był mnich Desiderius Lenz, z chrztu imię Piotr, należący do artystycznej szkoły beurońskiej, która korzystała też z rozwiązań starożytnej sztuki egipskiej, greckiej, rzymskiej, bizantyjskiej i innych. Z racji miejsca, w którym polecono go utworzyć, medalik nosi też nazwę „kasyneńskiego”.
Nowy wygląd, choć tak samo jak wygląd tradycyjny realizuje wytyczne wskazane w brewe papieskim, różni się jednak radykalnie od dotychczasowego wyglądu Krzyża św. Benedykta. Na medaliku umieszczone zostają nowe elementy, podczas gdy niektóre stare usunięto, pewne napisy są przestawione, inne dodane, tak że sam medalik staje się zupełnie inny w wyglądzie, a na dodatek zostaje przepracowany artystycznie według koncepcji artystycznych szkoły beurońskiej lub innych własnych rozwiązań twórców. W niektórych opracowaniach mówi się o niewielkich zmianach – nie jest to prawda, wygląd medalika jest zmieniony bardzo wyraźnie.
Pod koniec XX wieku nowy jubileuszowy wzór medalika stał się na tyle powszechny, że używano już i produkowano prawie wyłącznie ten właśnie typ medalika. Określenie sposobu i czasu, w jakim nowy medalik zdominował w połowie XX wieku medalik tradycyjny i sprawił, że on praktycznie zniknął z użycia, nie jest rzeczą prostą. Na pewno nie stało się to od razu, bo ludzie byli przywiązani do tradycyjnego typu i nadal produkowano medaliki według klasycznego wzoru. Wiemy na przykład, że jeszcze tuż przed drugą wojną światową cystersi w Polsce propagowali stary, klasyczny wzór medalika.>


Niektórzy błędnie myślą, że sprawa dotyczy tylko różnicy pomiędzy IHS i PAX.


Więcej o symbolice nowego medalika i porównanie ze starym medalikiem w książce.





 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz